Historia szkoły

Społeczna Szkoła Podstawowa została utworzona w 1990 r. z inicjatywy rodziców. Misja szkoły to: „Rodzinnie, bezpiecznie, twórczo”.
Organem prowadzącym jest Stalowowolskie Społeczne Towarzystwo Oświatowe. Pierwszą siedzibą szkoły był budynek przedszkola przy ul. ks. J. Popiełuszki 29a.

Od 1 września 1995 r. szkoła funkcjonuje w budynku przy ul. ks. J. Skoczyńskiego 1. 25 listopada 1995 r. nadano szkole imię Armii Krajowej, a Biskup Edward Frankowski poświęcił sztandar ufundowany przez Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. Rodzicami chrzestnymi szkoły zostali: Cecylia Brzuchacz i Stanisław Parada. Na sztandarze wyszyte są słowa: „BÓG, HONOR, OJCZYZNA”.

W 1999 r. utworzono Społeczne Gimnazjum (SG). W 2005 r. obie szkoły połączono w Zespół Szkół Społecznych (ZSS), który z kolei po wygaszeniu gimnazjów w Polsce został przekształcony w Społeczną Szkołę Podstawową nr 1. W szkole funkcjonuje również oddział przedszkolny.

25 maja 2019 r. w budynku szkoły odsłonięto mural przedstawiający lokalnych bohaterów Armii Krajowej: Stanisława Bełżyńskiego ps. „Kret” oraz Kazimierza Pilata ps. „Zaremba”. W uroczystości oprócz społeczności szkolnej i rodziców uczniów uczestniczyły władze Stalowej Woli oraz przedstawiciele Światowego Związku Żołnierzy AK, Fundacji „Kedyw” i Fundacji „Przywróćmy Pamięć”.

Dyrektorzy szkoły

Pani Maria Rehorowska (1990-1991)
Pani Cecylia Brzuchacz (1991-1995)
Pani Maria Linek (1995-2015)
Pani Ewa Kata (2015-2017)
Pani Ewa Brzozowska (2017-2018)
Pani Agnieszka Iwan (2018 r. do dziś)

PATRON SZKOŁY - ARMIA KRAJOWA

Nasza szkoła nosi zaszczytne imię Armii Krajowej. Rokrocznie 27 września obchodzimy Święto Polskiego Państwa Podziemnego. W szczególny sposób przywołujemy pamięcią tych wszystkich, którzy zginęli, walcząc za wolność i niepodległość naszego kraju. W latach 1939 - 1945 trwała II wojna światowa, najstraszliwsza w dziejach ludzkości. 1 września 1939 r. Polskę zaatakowały Niemcy, a 17 września Związek Radziecki. Celem tych dwóch państw było podporządkowanie naszych ziem oraz wyniszczenie narodu polskiego.

Wielu Polaków wywieziono w głąb Związku Radzieckiego, wielu wzięto do niewoli, zamordowano, innych zmuszano do ciężkiej pracy, wywożono do niemieckich obozów koncentracyjnych. Polacy nie pogodzili się z utratą swojego państwa i rozpoczęli działania zmierzające do podjęcia walki zbrojnej. Tworzyli w kraju tajne organizacje do walki z wrogiem. W latach II wojny światowej Państwo Polskie istniało więc jako tak zwane Polskie Państwo Podziemne. Jego największą organizacją zbrojną była Armia Krajowa (AK). Była to organizacja podlegająca Naczelnemu Wodzowi i rządowi Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. Powstała 14 lutego 1942 r. z przekształcenia istniejących od 1939 r. Służby Zwycięstwu Polski (SZP) i Związku Walki Zbrojnej (ZWZ). Komendantami ZWZ - AK byli:

gen. Dywizji Michał Tokarzewski Karaszewicz - pseudonim Torwid
gen. Broni Kazimierz Sosnkowski - pseudonim Godziemba
gen. Dywizji Stefan Rowecki - pseudonim Grot
gen. Dywizji Tadeusz Komorowski – pseudonim Bór
gen. Brygady Leopold Okulicki - pseudonim Niedźwiadek

Działając w konspiracji żołnierze AK wykonywali różne zadania: przeprowadzali szkolenia wojskowe, gromadzili broń, wydawali prasę, organizowali akcje zbrojne, wysadzali niemieckie pociągi, odbijali więźniów, dokonywali zamachów na niemieckich urzędników, zajmowali się też tajnym nauczaniem, organizowali pocztę, sądy. Koordynacją działań sabotażowo – dywersyjnych kierował powołany w 1943 r. specjalny oddział Kierownictwa Dywersji „Kedyw” pod dowództwem pułkownika Emila Augusta Fieldorfa ps. „Nil”. Ważną rolę odegrali też harcerze, którzy działali pod kryptonimem Szare Szeregi. Prowadzili akcje polegające na rozrzucaniu ulotek informacyjnym, malowali na murach znaki, które były znane tylko Polakom, zrywali niemieckie flagi, a zakładali polskie, dokonywali odbicia swoich przyjaciół z rąk wroga. Cały czas narażali własne życie, poświęcali się dla dobra innych, a przede wszystkim dla państwa polskiego.

1 sierpnia 1944 r. o godzinie „W” czyli o 17:00 AK rozpoczęła powstanie warszawskie wymierzone w Niemców. Celem było wyzwolenie stolicy spod ich władzy. Powstańcy walczyli dzielnie i ofiarnie. Wielu z nich zginęło. Niestety po 63 dniach walk powstanie zakończyło się klęską. Ludność Warszawy została wysiedlona, a miasto na rozkaz Hitlera zburzone.

19 stycznia 1945 rozkazem gen. Leopolda Okulickiego AK została rozwiązana. Konspiracyjną działalność niepodległościową kontynuowały organizacja NIE (Niepodległość), Delegatura Sił Zbrojnych na Kraj, Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość i inne. Po II wojnie światowej dalsza walka była skierowana przeciw tworzącemu się aparatowi komunistycznemu. Propaganda stalinowska określiła działaczy nowej konspiracji mianem żołnierzy wyklętych. Wielu żołnierzy podziemia po wojnie spotkały liczne represje - prześladowania, wywózki, więzienia oraz śmierć ze strony sowieckich okupantów. Żołnierzy zastraszano, zacierano fakty, tworzono białe plamy w historii, zepchnięto na krańce istnienia.

Decydująca zmiana nastąpiła dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych, kiedy nastąpił upadek komunizmu i przejście do systemu demokratycznego. Zapoczątkowany został proces, który przyniósł Polsce pełną niepodległość, a żołnierzom AK chwałę i uznanie. Ci, którzy przeżyli, powołali w roku 1990 Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej.

MoJo Ojczyzna

W szkole, aby w upamiętnić bohaterów II wojny światowej z naszej lokalnej historii 25 maja 2019 r. dokonano odsłonięcia muralu, na którym uhonorowano kapitana Kazimierz Pilata ps. „Zaremba” i dowódcę Kedywu Obwodu Nisko-Stalowa Wola Stanisława Bełżyńskiego ps. „Kret”.

Odsłonięcie muralu było finałem projektu MoJo Ojczyzna. W ramach projektu powstały także krótkie filmy dokumentalne, które opowiadają o wspomnianych lokalnych bohaterach, a także o Franciszku Przysiężniaku, Józefie Skoczyńskim i Stanisławie Szumielewiczu.

Filmy dostępne są na youtube MoJo Ojczyzna.

Ku pamięci bohaterom

Na uroczystość odsłonięcia muralu zaproszona została p. Edyta Bełżyńska -Sobińska młodsza córka Stanisława Bełżyńskiego. Niestety nie mogła uczestniczyć w uroczystości, ale - przesłała list wraz z kopią jedynej najdroższej pamiątki po swoim ojcu – listem adresowanym do niej i starszej siostry Magdaleny - wówczas kilkuletnich dziewczynek. Pani Edyta Bełżyńska odwiedziła nas niespodziewanie w maju 2021 i była bardzo wzruszona oglądając mural i tym, że szkoła upamiętniła jej ojca.